Περιγραφή
Το ανθρώπινο σώμα περιέχει διάφορα μέταλλα. Μερικά, όπως το ασβέστιο, λαμβάνουν μέρος στην οικοδόμηση τόσον των οργάνων, όσο και των ιστών. Από αυτό δε το γεγονός, βρίσκονται σε αξιόλογες ποσότητες μέσα στον οργανισμό.
Άλλα, όπως το μαγνήσιο, ο χαλκός, ο ψευδάργυρος κλπ, υπάρχουν σε τόσο χαμηλές δόσεις, που στην αρχή εκτιμήθηκαν σαν να μήν ήταν, λίγο πολύ, παρά απλές “ακαθαρσίες”.
Είναι ο λόγος που αυτά τα μέταλλα ονομάσθηκαν, διεθνώς, oligoelements. Λέξη που προέρχεται από το ελληνικό ολίγος και το λατινικό elemente, που θα πεί στοιχείο.
Επομένως η ελληνική απόδοση είναι ολιγοστοιχεία.
Έπρεπε να υπάρξει το δαιμόνιο μερικών σοφών δασκάλων, όπως ο Γκαμπριέλ Μπερτράντ, γιά να συλλάβουν το νόημα, γιά να αρπάξουν την ουσία και να αποδείξουν τον αξιόλογο ρόλο που έπαιζαν αυτά τα στοιχεία, παρά την μικρή τους ποσότητα, τόσο στο φυτικό βασιλειο, όσο και στο ζωικό.
Αυτός ο ίδιος μπόρεσε να αποδείξει ότι τα ολιγοστοιχεία αυτά, αποτελούν συστατικά των ενζύμων, ή υπεισέρχονται μέσα στην σύνθεσή τους και ότι η απουσία αυτών των ολιγοστοιχείων, διακυβεύει την υγεία ή τουτ’αυτό, καθιστά την ζωή αδύνατη.
Η πυκνότητα των στοιχείων έχει επιλεγεί έτσι ώστε να επτρέπει πραγματικό θεραπευτικό αποτέλεσμα, χωρίς κινδύνους τοξικότητας, τηρώντας τους κανόνες του O.M.S. και σε ποσότητες που υπάρχουν στις τροφές.
Τα άλατα που χρησιμοποιούνται εξασφαλίζουν τη σταθερότητα του διαλύματος και την εύκολη απορρόφηση τους και αργότερα την απελευθέρωση των στοιχείων στο επίπεδο των υποδοχέων.
Έτσι, όλα τα ολιγοστοιχεία μπορούν να αναμιχθούν μεταξύ τους, χωρίς ενδιάμεσες αντιδράσεις, εκτός αν επιβαρύνουμε, ως προς τη δόση τον οργανισμό με ένα στοιχείο.
